Ένας γάμος τον Νοέμβριο

Μια ακόμα αλλαγή έρχεται. Αλλαγή ζωής και αυτή και ίσως η ποιο σημαντική αλλαγή που έχω κάνει τα τελευταία χρόνια.

Ήρθε η ώρα και το πήρα απόφαση να αλλάξω το οικογενειακό μου στάτους. Από single mom, ελληνιστί μονογονέας είπα να ξανακάνω την απόπειρα για γίνω παντρεμένη – ex single parent.Κοινώς ξαναπαντρεύομαι.

 

Μεγάλη απόφαση , ακόμα μια δηλαδή το τελευταίο διάστημα.

Πολλοί με ρωτάνε το γιατί; Γιατί ξαναπαντρεύεσαι; Παιδί έχω οπότε δεν τίθεται το ερώτημα εγώ πότε θα γίνω μάνα.Τον γάμο τον είχα δει και θα μπορούσα απλά να συμβιώνω ή να έχουμε μια σχέση και ο καθένας στο σπίτι του.

Και εδώ έρχομαι και κάνω εγώ την αντίστροφη ερώτηση. Από την στιγμή που πλέον μένουμε μαζί ένα χαρτί μπορεί να αλλάξει την ζωή μας;

Είτε με γάμο στην εκκλησία , είτε στο δημαρχείο είτε με συμβίωση αλλάζει κάτι στα αισθήματα των ανθρώπων ή στον τρόπο που λειτουργούν; Για μένα δεν υπάρχει καμία διαφορά αν και πολλές φορές ένα χαρτί για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους μας κάνει πιο σίγουρες και αναφέρομαι κυρίως στις γυναίκες.Και επειδή το έτερον ήμισυ δεν είχε γευτεί την χαρά του γάμου το αποφάσισα και είπα να τον βάλω στον «χορό»  έτσι για να δει τι εστί και ετοιμασίες γάμου.

Το τζιτζίκι από την άλλη είναι ενθουσιασμένο και έχει μεταμορφωθεί σε άλλο παιδί.Ήταν το κομμάτι που του έλειπε και τώρα το ανακαλύπτει, η οικογένεια.Και για να πω την αλήθεια αυτό το κομμάτι μου έλειπε και εμένα, κατά κάποιον τρόπο, μια και δεν το έζησα ιδιαίτερα.

Μπαίνουμε πλέον στην «νέα μόδα» της κοινωνίας μας, την μικτή οικογένεια.Ένας νέος κύκλος ξεκινά και για τους τρεις μας πλέον.Ιδιαιτερότητες και «θέματα» από οικονομικά,κοινωνικά,αλλαγή συνηθειών πάρα πολλά αλλά όλα είναι αντιμετωπίσιμα.Άλλωστε τι θα ήταν η ζωή μας αν όλα ήταν εύκολα και χωρίς προβλήματα; Απλώς ανιαρή (καλά εντάξει μη με πυροβολήσετε κιόλας)

Ένα έχω το πω – το έχω ξαναπεί άλλωστε.

Η ζωή δεν σταματάει.

Είναι σαν ένα ποτάμι που κυλάει άλλοτε πιο ορμητικά άλλοτε πιο ήρεμα. Εμείς επιλέγουμε αν θα το ακολουθήσουμε και με πιο ρυθμό.Αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να το ακολουθήσουμε και να μην καθόμαστε απλώς σαν θεατές και να παρακολουθούμε πως κυλάει. Γιατί ξυπνάς ένα πρωινό και μετανιώνεις που έστω δεν προσπάθησες, δεν τόλμησες να ζήσεις.

Και επειδή ο εδώ κόσμος , ο ψηφιακός κόσμος, με έχει στηρίξει , με έχει ακούσει , με έχει βοηθήσει όσο τίποτε άλλο σε αυτή την δύσκολή πορεία που είχα, δεν θα μπορούσα παρά να σας προσκαλέσω και σε αυτή την στιγμή , σε αυτή την στιγμή της χαρά μου, στην αλλαγή πορείας μου.

 

Νέα πορεία λοιπόν , νέα αρχή και μια νέα ζωή.Σας περιμένω λοιπόν όλους να μοιραστούμε αυτές τις στιγμές καθώς και τα «καινούρια» που έρχονται.

Advertisements